Türkiye'de 2022 Yılı Haziran ayına göre açıklanan resmi ve resmi olmayan enflasyon verileri: 1- TÜİK, ( Türkiye İstatistik Kurumu) RESMİ VERİLERİ   -Tüketici Fiyatları    % 78.62   -Üretici Fiyatları      % 138.8   - Gıda fiyatları        % 93.92    - Aylık ortalama     % 4.95 puan. 2- İstanbul Ticaret Odası ( İTÖ) Verileri.         Yıllık.                %94.19 3- ENAG ( Enflasyon Araştırma Grubu) verileri.      Yıllık                    % 175.55.      Aylık ortalama     % 8.6 puan. İster resmi, iterse resmi olmayan verilere bakılsın Bu sayılar gösteriyor ki Türkiye Ekonomisi hızlı bir enflasyon sürecine girmiştir. Türkiye'nin açıklanan enflasyon verileri gelişmiş ülke ortalamalarının epeyce üzerindedir. Ayrıca resmi Üretici Fiyat İndeksi Tüketici Fiyat indeksinden 59.16 puan daha yüksektir. Başta, enerji-petrol, teknoloji, aramalar, gübre, ve son yıllarda gıda maddeleri de dahil olmak üzere Türkiye Ekonomisinin dışa bağımlılık oranı giderek artmıştır. Söz konusu malların fiyatları arttıkça bu ürünleri Türkiye' de girdi olarak kullanan üreticilerin ürün fiyatları da katlanarak artmaktadır... Yukarıda anlatılan girdi faktörlerinin etkileri nedeniyle Türkiye'deki enflasyon, maliyet itişlidir. Bir üretim dönemi kadar gecikmeli de olsa, Üretici tedarik fiyatlarındaki artışlar eninde sonunda tüketici fiyatlarına yansıyacaktır. Yani enflasyon ekonominin bagajındadır. Ambalajından çıkmayı beklemektedir. Ancak zorunlu tüketim mallarındaki aşırı fiyat artışları talep çekişli bir fiyat sarmalını da beraber getirmektedir. Kaldı ki, Türkiye de toplumun omurgası olan orta sınıf yok denecek kadar azdır. Ülke, varsıllar ve yoksullar olarak ikiye bölünmüş gibidir.  Toplumun büyük çoğunluğu düşük gelir grubundadır. Asgari ücretler, memur aylıkları ve emekli ödeneklerindeki artışlar doğrudan zorunlu gıda talebini artırır niteliktedir. Yüksek gelir gruplarındaki kazanç sahipleri ise, görünür resmi faiz yolu tıkalı olduğu için, tasarruflarını emlak ve döviz piyasasında değerlendirmektedir. Bu durum döviz kurlarını, emlak fiyatlarını ve hatta kiraları yukarı çekmektedir. Faizin çok küçük ve sabit tutulup kur korumalı mevduat hesaplarının devreye girmesi, yani dolar talebini azaltmak ve dolar kurunu yükseltmemek için, tasarruf sahiplerine dolaylı gizli faiz verilmesi, finans kurumlarının kârlarını, kamunun ise zararlarını ve halkın vergi yükünü artırır niteliktedir. Geleceği sorunlu bir politikadır... ENFLASYONUN PSİKOLOJİK ETKİLERİNE GELİNCE Albert Afftalion ( 1874- 1956) yapmış olduğu finansal analizlerde enflasyon ve deflasyon ortamlarında, üretici ve tüketicilerin psikolojik davranışların mevcut krizleri daha da derinleştirdiğini   fark ederek   PSİKOLOJİK PARA KURAMI' ndan söz etmiştir. 1970 li yıllardan sonra da yeni (neo) klasik liberal iktisatçılar RASYONEL BEKLENTİLER KURAMI adıyla yeni bir para politikası KURAMI geliştirmişlerdir. Bu ikinci kuram, Aftalion'un psikolojik para kurmanın daha genelleştirilmiş bir şeklidir. Bu kurama göre insanlar ( tüketiciler ve üreticiler) ekonomik çıkarlarını korumak için akılcı- rasyonel davranırlar. Piyasalar ve piyasaların geleceği konusundaki bilgileri yeterli, tutarlı-rasyoneldir. Tutum ve davranışlarında ekonomik akılcılıktan ve kendi çıkarlarından vaz geçmezler. Tüketiciler faydalarını, üreticiler de kârlarını en çoğa çıkarmak için çaba harcarlar. A- DEFLASYONİST PSİKOLOJİ Eğer piyasadaki eğilim enflasyonist yönde, gelecekte fiyatların daha da düşeceği yönünde ise tüketiciler mal ve hizmet alımlarını ertelerler. Çünkü gelecekte fiyatlar daha da düşecek beklentisi talebi azaltır. Satışları düşürür.  Üreticiler ise gelecekte fiyatların daha düşeceği beklentisi ile ellerindeki mal ve hizmetleri hemen satmak isterler. Sonuçta üretim ve ithalattan kısmen bağımsız olarak stoklar çözülür, böylece arz artmış, talepse daralmış olur. Fiyatlar daha hızlı düşer. Kriz daha fazla derinleşir. B- ENFLASYONİST PSİKOLOJİ Enflasyonist ve özellikle de hızlı fiyat artışlarının olduğu ekonomilerde tüketici ve üreticilerin piyasa ile ilgili psikolojileri enflasyonist durumun tersine döner.  Tüketiciler, gelecekte fiyat artışlarının daha da hızlanacağı beklentisi ile ileride gereksinme duyulacak mal ve hizmetleri hemen satın alma yoluna giderler. Bu durum toplam talebi gereğinden fazla artırır. Üreticiler ise,  mal ve hizmetlerini gelecekte daha yüksek fiyatlarla satabilme umuduyla stoklarını çözmeye fazla yanaşmazlar. Stoklar artar. Böylece yapay olarak arz da azalmış olur. Piyasadaki talep artıp arz azalınca da fiyatlar daha hızlı yükselme eğilimine girer. Enflasyon kemikleşmeye ve kurumsallaşmaya başlar. Fiyatlar hızla yükselmeye devam eder. C- SORUNUN TEMEL KAYNAKLARI 1-Türkiye' de, makroekonominin planlanması, eğitim, bilim, teknoloji, üretim, sanayileşme, ulusal ekonomik kaynakların ve yetişmiş insan sermayesinin( beşeri sermaye) akılcı ve etkin kullanımı, hukuk güvencesi,  vergi yükü, gelir dağılımı, orta sınıfın güçlendirilmesi toplumsal refah artışı... v.b. önemli yapısal politikalar geri plana itilmiştir. 2- Türkiye'deki siyasi iktidarın yapısal sorunları giderek azaltma ve enflasyonun nirengi, direnç noktaları kırabilme ve ekonomiyi yeniden rayına alabilme konusunda halka, üretici ve tüketicilere yönelik üretimi artırmaya, yapısal, parasal, mali politikalar yeterli ve inandırıcı, ikna edici değildir. Güven azalması vardır. 3- Halk,  siyasilerden ve özellikle de siyasi iktidardan soyut vaatler değil, neden ve sonuç bağlantıları ile bilimsel, ikna edici ve umut verici somutlaşmış reçeteler beklemektedir... Son söz: Türkiye toplumunun resmi söylemler ve uygulamalar dışındaki eğitim, bilgi ve kültür kaynakları çoğalmıştır. Sosyal medya genişlemiştir. Görüntülü medya, yazılı basın az da olsa çeşitlenmiştir. Halkın çoğunun dinsel etnik, geleneksel,  hamasi söylemlerle ikna edilme dönemi büyük oranda geride kalmıştır. Halk, ayrıştırıcı politikalar, hamasi nutuklar yerine somut ve ikna edici ekonomik ve sosyal, reçeteleri görmek peşindedir. Ekonomik yoksulluk ve refahtan yoksunluk halkın bilinçlenme düzeyini hızlandırmaya başlamıştır.  Bu açıdan, yaşadığımız zaman dilimi içindeki toplumun,  her konudaki bilgilenme, gelişme, dönüşme ve bireyselleşme hızı Türkiye'deki yönetici kadrolardan daha ileri bir düzeydedir. Halk, hukukun üstünlüğüne, anayasal güvenceye dayalı, demokratik, idari, yargısal ve parlamentoca hesap sorulabilir ve denetlenebilir bir siyasi iktidar istiyor.