‘Kanser Olmak İstemiyoruz’

Molozların asbest içermesi nedeniyle çevreye zarar verdiğini söyleyen Mahalle sakinlerinden Haydar Oğuz ve Nazife Onay “Kanser olmak istemiyoruz” dedi. Konuya ilişkin açıklamada bulunan Haydar Oğuz şunları söyledi; “Maalesef ülkemizde bir deprem olayı yaşadık 10 binlerce insanımızı kaybettik. Yüzbinlerce yaralı oldu, insanlar evini kaybetti. Büyük bir travma yaşadık. Ben kendimde kardeşimi kaybettim. İnsan ölümlerinin sayılarla ifade edilmesi çok doğru değil. Biz her bir canın dünya olduğuna inanıyoruz. O yüzden çok üzgünüz. Acılarımızı çok derinden hissediyoruz. Biz bunları hissederken, travma içerisinde yaşarken, halen depremler olurken birden farklı bir travma karşımıza çıktı. Bu yerleşim yerinde 16 mahalle (Köy) bulunuyor. Buraya Mamurek köyü diyorlar çevremizde 16 adet köy var bunların hepsi tarım ve hayvancılık ile geçimlerini sağlıyorlar. Yoksul bir halkız burada temel geçim kaynağımız hayvancılık ve tarımdır. Ama gel gör ki biz acılarımızı yaşarken buraya molozlar getirildi. Aslında molozlarda demek istemiyorum çünkü söylenenlere göre içerisinde insan cesetleride bulunmaktadır. Buraya hiçbir önlem alınmadan halka hiç sorulmadan yerleşim yerlerine, evlere çok yakın yerlere döktüler. Biz biliyoruz ki Malatya’daki tüm evler yalıtımlıdır ve içerisinde asbestli olduğunu bununda bütün canlılar için başta insan olmak üzere büyük zararı olduğunu, kansere yol açtığını biliyoruz. Bunun için hukuki olarak mücadelemizi verdik. Çevre ve şehircilik bakanlığına dilekçeler yazdık, şikâyette bulunduk hatta yol kapatma eyleminde bulunduk. Bundan dolayı sorumlular bize söz verdi buraya daha getirmeyeceklerine dair çünkü bizim artık buradan başka gidecek hiçbir yerimiz yoktur. Şehirler zaten yerle bir oldu. İnsanlar köylere, kırsal alanlara kaçtı. Şuanda her bir evde 4, 5 aile birlikte yaşıyor. Eğer bunlar buraya dökülecekse aslında bizim temel insan hakkı olan yaşam hakkımıza bir ihlaldir, bir gasptır, bir tehdit olarak biz bunları görüyoruz. Biz bunların bir yere götürülmesini elbette istiyoruz ama doğaya, ekolojiye, insana, çevreye zarar vermeyecek bir yere götürülmesini istiyoruz. Ama bunlar yanı başımızda. Gerekli yerlere müracaat ettik ama hiçbir çözüm bulamadık. Bu bölgede yaşayan hiç kimse bunların buraya dökülmesini istemiyor, izin vermiyor. Bizim talebimiz devlet yetkililerinin ciddi bir şekilde insan yaşamını tehdit eden duruma karşı gerekli tedbirleri alması bunların buralardan kaldırılması ve bir daha buralara dökülmemesini talep ediyoruz. Çünkü biz kanser olmak istemiyoruz. Bizim gidecek yurdumuz, barınacak yerimiz yoktur. Böyle düşünüyoruz. Bunun mücadelesinide sonuna kadar vereceğiz. Kimsenin insan hayatıyla oynamasına izin vermeyeceğiz. Bundan sonrada gereken mücadeleyi halkımız olarak vereceğiz. Biz şuna inanıyoruz bütün canlılar kutsaldır. Canlı yaşamı kutsaldır. Biz karıncayı bile incitmeyen yaşam felsefesi ile büyüdük. Buralarda asbestin yayılmasından sonra yetiştirdiğimiz tarım ürünlerini insanlara satmak istemiyoruz. Bunun için buna acilen bir çözüm bulunmasını istiyoruz. Bunu talep ediyoruz. Bunun mücadelesinide vereceğiz. Çünkü biz kanser olmak istemiyoruz. Yitirdiğimiz canlar bize yeteri kadar acı biriktirdi. Onların acılarını yaşıyoruz. O betonların altındaki anıları, gelecekleri, sevgileri, umutları hepsi enkaz altında kaldı. Şuan biz ayakta yaşıyoruz ama canlı olarak yaşıyoruz. Onların anılarına bağlı kalmak adına sizlerde vazgeçin. Biz artık küçük çocukların insanca yaşayacağı bir ülkede, dünyada yaşamalarını istiyoruz. Bunun mücadelesini veriyoruz. Biz ne zaman insanca yaşayacağız onu da bilemiyorum. Yetkililere bunları sormak gerekir.